متد RDFa مخفف Resource Description Framework in Attributes به معناي چارچوب توصيف منابع در خصوصيت ها است. اين متد يک تکنيک است که يک نوع فرمت serialization براي افزودن داده هاي ساختاريافته به صفحات HTML به صورت مستقيم تعريف مي کند. اين تکنيک توسط W3C از سال 2004 تحت توسعه است. مديران سايت ها مي توانند داده ها را براي ماشين ها نظير مرورگر ها و ساير برنامه ها قابل خواندن سازند که از طريق خصوصيت هاي تگ هاي HTML انجام مي شود. آنها مي توانند آيتم هاي ساده صفحه مانند عنوان و آيتم هاي پيچيده صفحه مانند يک شبکه اجتماعي کامل در صفحات وب را نشان گذاري کنند.
در اين روش از فرهنگ لغات متفاوتي مي توان استفاده کرد. هر فرهنگ لغت (vocabulary) حاوي تعدادي اصطلاح (term) است. مديران سايت ها مي توانند به اين اصطلاح ها در محتواي وب اشاره کنند تا نوع هر قسمت از محتواي صفحه را مشخص کنند. فرهنگ لغت Dublin Core تعداد زيادي اصطلاح را تعريف کرده است که مي توانيد آنها را در آدرس http://purl.org/dc/terms بيابيد. تعداد بيشتري از فرهنگ لغت ها در وب وجود دارند. براي مثال مي تواند از فرهنگ FOAF براي ارائه اطلاعات در مورد اشخاص استفاده کرد. روش RDFa از آدرس هاي اينترنتي براي ارجاع به اصطلاح ها استفاده مي کند زيرا با اين روش مطمئن مي شود که اگر فرهنگ لغت هاي ديگري اصطلاح هاي مشابهي را تعريف کرده باشند، راه مشخص و واضحي براي تمايز بين اين اصطلاح ها وجود داشته باشد.

اين روش براي ساده کردن استخراج داده ها براي خزنده هاي وب به کار مي رود. مديران سايت ها بايد داده هاي ساختاريافته را به صورتي که توسط ماشين ها قابل فهم باشد به صفحات اضافه کنند. آنها بايد نشانه هاي اضافي در صفحه قرار دهند تا راهنمايي براي يافتن داده هاي ساختاريافته باشد. بنابراين همانطور که محتواي وب براي انسان ها قابل استفاده است، برنامه هاي کامپيوتري به خوبي آنها را مي فهمند. در نهايت اين برنامه ها مانند موتورهاي جستجوگر، بيشتر براي مردم مفيد خواهند بود.

در اين راه بايد صفحات وب را به همان صورتي که هستند، قبول کنيم. اين يعني صفحات وب داده هاي ساختاريافته را در خود به صورتي غير قابل خواندن براي ماشين نمايش دهند و خزنده هاي وب مجبور باشند اين داده ها را در همين وضعيت استخراج کنند. بعضي از تحقيقات روي چنين روش هايي تمرکز دارند. آنها مي خواهند مقاديري که احتمالا در ديتابيس ها ذخيره شده اند را به صورت اتوماتيک از صفحات وبي که بر اساس يک قالب (template) درست شده اند يا از درون جداول (table) ها و ليست هاي HTML استخراج کنند. اين تحقيقات در حوزه ديتابيس و هوش مصنوعي (AI) هستند که براي حل مسئله استخراج داده ها از صفحات وب فعاليت دارند. اين روش به منابع و الگوريتم هاي پيچيده اي نياز دارد و با چالش هاي تکنيکي مواجه است:
o استخراج داده ها دشوار است
o داده ها معمولا به صورت آشفته و پراکنده هستند

تعداد فزاينده اي از مردم براي يافتن اطلاعات در وب، موتورهاي جستجوگر را به کار مي گيرند. آنها به موتور هاي جستجوگري نياز دارند تا اطلاعات مرتبط با آنچه را که مي خواهند، در زمان کوتاهي در اختيارشان بگذارد. موتور هاي جستجوگر کنوني در وب، بر اساس کلمات کليدي کار مي کنند. اين موتور هاي جستجوگر بايد کلمات، عبارات و جملات را از ميليون ها صفحه وب استخراج و ايندکس کنند. بعضي اوقات مردم اطلاعات نامرتبطي را از جستجوهايشان دريافت مي کنند. سايت ها و نرم افزار هاي تحت وب، داده هاي ساختاريافته (structured data) را که در ديتابيس هاي رابطه اي ذخيره شده اند، به يک فرمت بدون ساختار که در صفحات وب موجود است، تبديل مي کنند. موتورهاي جستجوگر بايد چنين صفحاتي را بررسي کنند. استخراج داده هاي ساختاريافته اوليه از چنين صفحاتي، کار مشکلي است. روشهاي RDFa، Microformats، Microdata براي افزودن داده هاي ساختاريافته به صفحه وجود دارد به طوري که آنها را قابل خواندن توسط ماشين يا موتورهاي جستجوگر کند.